सरकार मेरो दाइ बिदेश जान खोज्दै छ

– सरस्वती चौलागाईं

ए सरकार !  

मेरो दाइ बिदेश जान खोज्दै छ ।

खै कुन्नि किन हो ?

अचेल पढाई छोडेर ऊ राहदानी रोज्दै छ ।

सरकार !

उमेर त सानै छ उसको,

तर परिस्थितिले होला ।

ऊ परिवारको बारेमा सोच्दै छ ।

सरकार यी हेर त ।

दाइजोको कारण घरमा

जवान दिदी अविवाहित बसेकी ।

सायद गरीबीले पिरोलेर होला ।

 ऊ… ऊ यस चपेटाबाट उम्किन खोज्दै छ ।

सरकार मेरो दाइ विदेश रोज्दै छ ।

सरकार !

किसानको छोरो हो ऊ..

प बाट परिश्रम र पसिना नै सिकेको छ ।

सरकार ! उसको स्तब्ध मुहार बोलिरहेछ कि,

ऊ तयार छ रे

घर खर्चकै लागि भए पनि,

आफ्नु थोपा थोपा पसिनाको मुल्य चुकाउन ।

ऊ तयार छ रे

दिदिको बिहेकै लागि भए पनि,

त्यो भारी बर्षामा आङ रुझाउन ।

अनि खाडीको ५० डिग्रीमा जिउ सेकाउन ।

ए सरकार !

मैले देखेछु ।

आश बोकेर जानेहरु सास मात्र लिएर फर्केको ।

मैले देखेछु सरकार ।

अर्थिमा प्याकिङ भएर फर्केका युवाहरू ।

सरकार अब त अत्ति भएन र ?

भन्छन् नि राज्य नागरिकको लागि भगवान हुन्छ।

कयौं युवाले गुमाइसके ज्यान ।

सोच त ज्यान लिने भगवान हुन्छ कि सैतान हुन्छ ?

हाम्रो घरको कतै कुनाबाट मिठो आवाज आउँछ ।

छोरी ! राज्य त नागरिकको लागि मन्दिर हुन्छ ।

सरकार! कयौं युवाका सपना पोलिएको ठाउँ

मन्दिर हुन्छ कि चिहान हुन्छ ?

सरकार ! कयौं आमाको काख रित्तियो  ।

कयौं नारिको सिउँदो पुछियो ।

ए सरकार !

यत्रो चिच्याउँदा किन भित्तो जति नि बन्दैनौ ?

सुन्ने गरेथेँ-भित्ताको पनि कान हुन्छ।

सरकार ! मेरो सानो अनुरोध..

अब जिविकाकै लागि विदेशी भुमी टेक्न नपरोस् ।

सरकार !

विदेशिनुपुर्व नै रोकिदेऊ न ती पाउहरुलाई,

जो फर्किने आशामा परिवारलाई कुराइरहेछ्न् ।

सरकार ! रोजगारी देऊ न  ती युवाहरूलाई,

जो दैनिक चुरोटको खिल्लीसँगै

जिन्दगी उडाइरहेछन् ।

सरकार ! मेरो दाइ राहदानी रोज्दै छ ।

सरकार ! ऊ अब विदेशिन खोज्दै छ ।

सरकार ! रोकिदेऊ ती पाउहरुलाई……..

 सरकार ! रोजगारी देऊ ती युवाहरूलाई…..

You can share this post!